Het klikte niet.. afschudden..! ;-)

Was dus de heidelus van de Gertrudistocht van wsv. De Wandelende Krabben aan het wandelen, zaterdag de 16e maart. Had al prachtige uitzichten gehad.. op grote vennen en was nu via een roosterpaadje over een verlaatje over de Moervaart in een klein bosje terecht gekomen. Maar al wat ik daar zag.. géén pijlen meer! Oei.. dat was wel een beetje vervelend, want er was ook niet echt een gewoon paadje dat je kon volgen. Ik keek een beetje rond.. en ik keek eens op het plattegrondje waar ik bij de start een foto gemaakt had met m’n smartphone.. maar het zette allemaal geen zoden aan de dijk..

Zie.. geen paadje te zien.. zeg het maar dan! Ik wachtte even op meer wandelaars die me achterop kwamen.. wellicht kwamen we er met z’n allen wel uit.. of was er iemand daar bekend. Als eerste kwam weer die vrouw die ik eerder al ingehaald had.. maar die ging weer uitgebreid foto’s nemen.. van het verlaatje, zoals ik ook gedaan had. Een zo te horen Vlaamse wandelaar volgde.. en hij vond ook wel dat er hier wel een pijltje extra opgehangen had kunnen worden, want hij wist ook niet hoe we verder zouden moeten. En ineens.. zág ik de pijl..! Er had vanaf m’n vorige standpunten blijkbaar steeds nét een andere boom voor gestaan.. tjaaa.. dat is niet zo gek in een bosje natuurlijk hehe. Ik liep nu dan snel weer verder.. en kwam uit op een graspad.. dat was duidelijker..

Dit kwam uit bij een grote weg met een fietspad erlangs.. maar ook nog een parallel pad door het gras. Alles ging richting een viaduct waar we klaarblijkelijk onderdoor moesten. Maar het pijltje.. dat hing voor mij niet duidelijk genoeg.. want dat wees meer naar dat paralelle pad dan naar het fietspad, dat we (achteraf bezien) dus moesten gaan volgen. Tussen beide in was een sloot.. ik dácht dat die verderop, in de hoek net voor het viaduct (onder snelweg A4 door), op zou houden, zodat ik rechtdoor kon.. en liep hélemaal die kant op om te ontdekken dat dat niét zo was. Ik keek es even op die plattegrond op m’n smartphone.. ja hoor.. ik zat fout, want ik moest écht wel onder die snelweg door, dat was goed te zien. Dus ik keerde op m’n schreden terug.. om die medewandelaarster tegen te komen.. zij was mij gevolgd en dus ook verkeerd gelopen. Ze wilde mij echter overtuigen door te lopen naar rechts, want ze ‘wist bijna zeker dat we zo goed gingen’.. nou, nee hoor.. we zaten daar fout.. ik liep terug, ze volgde me toch maar snel. Even later liepen we via het fietspad Bergen op Zoom weer binnen en het viaduct onderdoor..

De vrouw bleef bij mij lopen.. ze had hele verhalen, maar die waren behoorlijk doorspekt met vakjargon ( ze werkte in de zorg en had het over ‘routes die opengezet konden worden’ of zo.. ik snapte er niks van), waarbij ze haar wandelmaatje, een collegaatje die die dag niet mee kon wandelen, omdat er niemand haar dienst over had willen nemen, ook niet erg vriendelijk omschreef.. als ‘niet collegiaal’ namelijk..terwijl ze in één adem door zichzelf juist bijzónder collegiaal noemde! Ik hou daar niet zo van eerlijk gezegd, als iemand zo laag roddelt over een ‘maatje’ en al helemáál niet van mensen die zichzelf zo goed vinden. Ik mag het misschien niet zeggen, maar de vrouw had daarbij ook nog es een nogal irritante stem.. daar kon ze niks aan doen natuurlijk, maar ik werd er een beetje ibbel van. Toen ze op een gegeven moment aan m’n andere kant ging lopen, omdat ‘haar ene been anders korter werd dan de andere en daar had ze geen zin meer in’ (???), kon ik die stem gelukkig niet zo goed meer horen.. want dat was m’n dove kant. Ik zei dat nog, maar ze ging tóch daar lopen. Enfin.. ik vond het dus geen leuk wandelgezelschap.. en was alláng blij dat ze gezegd had, dat ze ná de rust de ‘zoomland lus’ ging doen.. want ‘ze kende Bergen op Zoom al wel.. ze hield niet zo van stadswandelingen, ging liever nog es de natuur in’.. oefjes.. zo kon ik makkelijk van haar afkomen.. want die stadslus ging ik dus wél doen hoor.. nu zéker hahahahahaa! 😉
Onder het viaduct door volgde een heel klein stukje bedrijventerrein.. nooit zo leuk, al zag ik er nog wél mooie leiboompjes..

.. en toen kwamen we bij de startlocatie terug, waar dus ook de rust en de controle was. Ik kocht er een koffie en een worstenbroodje (Brabant hè 😉 ) en nam even een goede pauze, want er wachte nog 7km hè. Had dus nog gehoopt m’n zussies en andere familie hier te zien.. maar het was al half 11, die waren vast alláng gestart.

Helaas vond de wandelaarster míjn gezelschap blijkbaar wél gezellig.. want ze kwam met haar koffie naast me zitten om nog een poosje door te kletsen. En toen zei ze ineens ‘zou er bij die stadslus misschien ook nog wat groen bij zijn?’..! Ik schrok me rot hahahahaa! Maar ik wist het niet.. echt niet! En ze ging toch maar die zoomland lus doen.. pfff! Toen ze opstond om naar de wc te gaan, pakte ik m’n spullen bij elkaar en zei gauw gedag, vóór ze van gedachten zou veranderen hahahaa! Het werd natuurlijk ook wel tijd.. het liep al tegen 11-en.. op weg dus voor de stadslus.

Het begin van deze tweede lus was hetzelfde als die van de eerste.. dus ik stapte even flink door om tijd te winnen.. had hier alles toch al gefotografeerd hè hehe. En toen kwam ik dus bij het park op het punt waar het zwarte pijltje van de vorige lus als enige de andere kant op ging.. de stadslus, die was bruin. ( de groene was die zoomland lus.. die ging dus een heel eind hetzelfde als ‘mijn’ bruine.. leve de plaspauze! hahaha) Het ging nu op die Bospoort af..

.. en hoewel de meeste wandelaars links over een voetpaadje gingen, was de route officieel onder die ‘poort’ door over het fietspad en dat deed ik dus hehe..

.. best wel apart zo van onderaf, die ‘bladeren’. Het was ondertussen wel wat zwaarder bewolkt geworden.. niet meer zo zonnig als het bij de heide lus geweest was. Maar gelukkig bloeiden de bloesemboompjes langs het pad lekker lenteachtig..

.

Ik was bij vorige edities van deze Gertrudistocht eigenlijk nooit helemaal zo rond het Anton van Duinkerkenpark gewandeld.. was al eens benieuwd waar het nu heen zou gaan. Nou.. tot mijn verrassing: naar beneden!

Dit was die antitankgracht waar ik in een vorig postje al over schreef.. daar waren we altijd bóven langs gewandeld (hij ligt verdiept), maar er bleek nu dus een wandelpaadje beneden langs het water gemaakt te zijn.. wat leuk..

Je ziet er nog steeds heel duidelijk die betonnen blokken die de Duitsers er geplaatst hadden om de geallieerde tanks tegen te houden hè..

Ik moest een aardig tijdje dat paadje blijven volgen..

.

(ja hoor.. kieper je fietswiel maar in de gracht..! tsss.. het is ook overal hetzelfde!)

(niet eentje, maar twee mannen! 🙂 )

Er stonden ook nog infoborden.. over een brug die hier ooit was, maar die door de Duitsers opgeblazen werd aan het einde van de oorlog.. de fundering van de brug is er nog..

Ik vond het best een aardig paadje, maar wel wat aan de lange kant.. zo in de diepte lopend zag je ook niet zo heel veel hè..

Dus ik was blij dat we eindelijk, daar bij dat tunneltje, omhoog mochten.. maar dat bleek eigenlijk alleen maar te zijn om de weg, waar dat tunneltje onderdoor ging, over te steken.. ik moest daarna via een rotsige trap weer terug de diepte in..! hmmm.. een tochtje van 7km en dan bijna 2km langs een gracht..? beetje armoedig hoor.. ook al kregen we dan een beetje oorlogsgeschiedenis onderweg te zien..

.

Op dit tweede stuk waren er wat meer bomen omgezaagd en over de gracht gevallen.. aan eentje was zelfs als een soort van handleuning een touwtje gebonden.. we moesten er toch niet overheen hè..? Nee hoor.. maar de wandelaars achter mij schrokken wel toen ik me dat hardop afvroeg.. hahahaa!

Ik was blij toen ik bij een verlaatje of zoiets weer naar boven mocht..

Het kwam boven uit bij een heel moderne woonwijk, vlakbij de haven. Het eerste wat ik zag was een bijzondere fietsbrug..

.. hij leek van opzij heel anders dan recht van voren hehe. Erachter de zeecontainers in de haven.

De wijk was dan wel heel nieuw en modern, maar ik snapte wel dat de routebouwer z’n wandelaars dat ook weleens wilde laten zien.. een stad bestaat vaak niet alléén maar uit een oud centrum hè.. en deze wijk was ruim opgezet, met water tussen de woonblokken. Met ook weer een vlonderpad eroverheen.. altijd leuk! De huizen links naast het water waren ook nieuw, maar leken door de verschillende daklijnen en kleuren wel wat op pakhuizen van vroeger.. óók leuk!
Plús: het was in ieder geval eindelijk eens wat anders dan een antitankgracht hè.. hahahaha!

In een volgend postje vanaf hier verder.. toen begonnen er rare dingen te gebeuren en twijfelde ik even aan het geestesvermogen van diezelfde routebouwer hoor! 😉

.

(de zitelementen waren als scheikundige elementen samengesteld.. je had H, O en C en daar waren bankjes van samengesteld als H2O (water.. twee blokken met een H en 1 met een O) en CO2.. enz.)