Boem is ho.. :-/

We vermaakten ons wel in Diergaarde Blijdorp, Noortje en ik, zóveel leuke en mooie dieren.. die stokstaartjes waar we gebleven waren in het vorige postje, tjaaa, die zijn altijd wel geinig hè. Al zaten de meeste nu niet zo grappig op de uitkijk als we vaker gezien hadden.. maar lagen ze lekker lui in het zand elkaars zaakje te inspecteren hahahaa! Slechts eentje zat wat achteraf een béétje op de uitkijk, maar ook wel op z’n platte gat hehe..

Verder wandelend kwamen we hierna langs het buitenverblijf van de giraffen en omdat die gracieuze dieren inmiddels dus naar buiten gegaan waren, kon ik ze nogmaals kieken.. ik moet zeggen dat ik déze dieren dit keer wel het figuurlijke (en natuurlijk ook letterlijke) hoogtepunt van het dierentuinbezoek vond hoor.. zo mooi..

En dan zagen we er nog eentje gaan liggen ook.. dat is met zulke lange steltpoten wel een spektakelstukje hè. Maar ze zijn daar heel bedreven in en het lag dus al eerdat ik kon kieken haha..

.

Aan de andere kant van het pad scoorde ik nog een klein beestje dat volgens mij een Amerikaanse grondeekhoorn was.. en in een gazen vogelkooi daarnaast een paar bijna lichtgevende vogels.. zo’n iriserende kleur blauw.. mooi hoor, maar in het echt beter te zien dan op de foto..

Na nog een aardvarken en een dwergnijlpaardje bekeken te hebben, kregen we aan onze rechterkant de grote speeltuin.. hier stopten we even voor een verfrissend softijsje.. spelen mochten we er helaas niet haha..

.

.. wij zijn natuurlijk gróte aapjes hahha! Dat bleek wel aan de andere kant van het pad hier, want daar zouden de gorilla’s moeten zijn.. helaas, nergens een Bokito te bekennen.. jammer hoor! We zouden er later misschien nog wel naar gaan zoeken, maar ondertussen vermaakte ik me met te proberen mezelf in een tweedelige spiegel vast te leggen. In het echt zag ik m’n gezicht wel in die bovenste spiegel, maar de camera was duidelijk iets lager toen ik afdrukte.. geen hoofd te zien..! Dan maar erin geshopt!.. en als ik dan tóch aan het shoppen was.. hahahaa..

.

Verder wandelend zagen we links nog een ingang tot de oude Rivièrahal, maar we gingen nog even niet naar binnen..

Rechts was een nieuwe apenrots gemaakt zag ik.. die zag er wel véél natuurlijker uit dan de stapel met cement overgoten dozen die men hier vroeger als apenrots had..! Maar dat belette ons als kinderen niet er heel lang naar de capriolen van de apies (én de steenbokken) op die rots te kijken..

.

’t Was nu ook wel vertederend om die aapjes met hun kleintjes te zien daar.. alleen jammer van het gaas ervoor.. dat had je vroeger niet.. toen was het gewoon héél diep!

Toen ik hierna zag dat hier de oude ingang vlak na was, wist ik weer dat dan vroeger hier, waar nu die apenrots is, de bruine- en kraagberen zaten.. maar die hadden we tot dan toe nog niet gezien.. weet niet eens of die er nog zijn, kan ze ook op het plattegrondje niet vinden. Maar die oude ingang.. die vind ik toch wel véél mooier nog steeds dan de nieuwe hoofdingang hoor.. komt ook wel wat jeugdsentiment bij kijken natuurlijk hehe..

.

We zagen nu meteen ook wél, dat die ingang dus tóch gewoon open was..! Nou jaa.. waarom ze dan op hun reserveringstickets zetten van niet..? waarschijnlijk is dat nog vanuit de corona-maatregelen-tijd en is het teveel moeite om dat er even af te halen? Best wel jammer, want dat had ons die ochtend een klein kwartiertje méér bezoektijd gegeven.. deze oude ingang is veel dichterbij het station en je hoeft vanaf de halte alleen de weg maar over te steken, níét helemaal langs die grote parkeerplaats te lopen bij de hoofdingang..!

Nou ja.. whatever! 😉 we dachten er dan wél aan deze kant úít te gaan straks.. konden we de Rivièrahal (met daarin Biotopia) voor het laatst bewaren.
De flamingo’s stonden nog steeds daar aan de andere kant naast de oude ingang (rechtsonder op de fotootjes hierboven, achter de nijlpaardbeelden), maar we vonden ze maar bleekjes.. helemaal niet mooi roze, dus ik vond het geen fotootje waard. We bleven het hoofdpad verder volgen en kwamen, nét voor we de Chinese tuin in gingen, nog een paar eigenwijze aapjes tegen, die voor ons naar het raam toe kwamen. Jammer genoeg weerspiegelde ook déze ruit behoorlijk..

De Chinese tuin lag er mooi bij, met al die bamboe bruggetjes, beelden en prachtig rode esdoorns..

.

Ik zag aan de andere kant van het water de pelikanen.. daar wilde ik zéker nog wel even naartoe, want dat vind ik zulke fotogenieke beesten. Kijk maar es op de blog van Edward McDunn.. die had ze er toevallig deze week op staan. We moesten alleen nog even door die pagode daar..

Maar helaas.. daar ging het mis.

Ik waarschuwde Noortje, wetende dat ze niet graag over smalle bruggetjes zonder leuningen gaat, dat ze op moest passen in die pagode.. er zitten daar in de bodem van die kronkelige waterloopjes, waar je beslist niet in moet gaan staan.. en het geheel kríjgt dan wel iets van een smal bruggetje zonder leuningen. Het ging goed.. en juist toen ze het allemaal gehad had en aan het einde het gebouwtje wilde verlaten, lag daar een plas (die gootjes waren overgelopen).. en daaronder bevond zich een verraderlijk richeltje.. daar verstapte ze zich op en kwam hard voorover ten val..!

Wat een schrik..! ik haastte me naar haar toe en toen ze zich omdraaide, zag ik als eerste vooral dat ze haar mond verwond had, het bloedde nogal. Maar wat erger was.. ze kreeg geen adem meer.. best eng. Nu ben ikzelf ook weleens heel hard gevallen (waarbij ik meerdere ribben gekneusd of misschien wel gebroken had) en ik herinnerde mij, dat ik toen ook even geen adem meer had, alsof de klap alle lucht uit je longen geperst heeft en zich dat even moet herstellen. Dus hoopte ik dat het bij haar ook wel weer snel terug zou komen.. als ze wat van de harde klap bekomen was. Maar ik ben geen dokter natuurlijk.. ineens echter stonden er drie jonge vrouwen bij ons, die verklaarden dat ze verpleegkundigen waren. Eéntje ging meteen naar de EHBO-post van de diergaarde om iemand erbij te roepen van daar, dat leek me een goed plan.. de anderen wilden Noortje in de stabiele zijligging leggen, maar dat leek ons beide niet nodig. Ik zag dat Noortje alweer wat meer adem kreeg en in die zijde, daar zaten wellicht ribben die pijn deden hè! Maar goed, het was lief dat ze probeerden te helpen.. óók van nóg een jonge vrouw die daar met haar kindje in de wagen liep en zich voorstelde als zijnde een arts.. zij onderzocht Noortje een beetje oppervlakkig en toen de mensen van de EHBO aangekomen waren, durfden we haar wel overeind te helpen om even rechtop op het bankje in de pagode verder op adem te laten komen.. wat fijn was, ze lag immers de hele tijd al in een grote plas water! Lang verhaal iets korter: het leek allemaal nog redelijk mee te vallen na zo’n smak, geen breuken of zo.. en gelukkig konden we mee naar de EHBO-post, waar een (personeels-)kledingmagazijn bij was, zodat Noortje droge kleren aan kon trekken.. dat was wel erg fijn..

En hier kan ze dus alweer lachen, kapotte onderlip en al. Al deed het haar wél pijn dat haar praktisch nieuwe fotocamera, die ze om haar nek gedragen had, de klap níét overleefd had.. die haalde ik nat en met het scherm in gruzelementen onder haar vandaan, toen ze daar nog in die plas lag..!
Maar goed.. de mood was er toch natuurlijk meteen wel uit.. en ik vermoedde dat als de adrenaline uitgewerkt zou zijn, ze nog wel behoorlijke pijn zou gaan krijgen, dus maar liever naar huis nu. Het liep zo onderhand ook al tegen vijven.. gelukkig toch al een lange dag gehad, maar ook: nog een lange reis te gaan voor Noortje..! En ik wilde haar dus écht niet zomaar op de trein zetten en een paar uur alleen naar het hoge noorden laten reizen.. ze was maar oppervlakkig onderzocht, stel je voor dat er tóch nog iets ernstigers aan de hand was, wat niemand nog had gemerkt?.. neee, dat risico gingen we niet nemen hoor! We bedachten dat ik haar wellicht tot halverwege kon brengen met de auto en dat ze haar schoonzusje zou vragen voor de tweede helft, dan was er tenminste steeds iemand bij haar tijdens de lange reis terug. Er werd snel gebeld, ik naar vriendlief en zij naar haar schoonzusje en het werd inderdaad zo afgesproken.. bij een wegrestaurant bij Nunspeet zouden we elkaar afwisselen. Dus werd het bij de oude ingang (die we tóch namen hehe) wachten op de oranje auto..

.. hahaha nee niet déze.. dit was de auto waar m’n pa in reed in 1977 (en m’n ma stapt er net uit hehe).. wist niet eens meer dat ie die Renault ook in het oranje gehad had, ik herinner me alleen de gifgroene! Maar dit was wél daar bij de oude ingang van de dierentuin in de buurt.. in die tijd kon je gewoon nog in die woonwijk daar parkeren, dat hoef je nú niet meer te proberen hoor!
Vriendlief had behoorlijk wat drukte in de stad, maar kwam voor dat tijdstip (avondspits!) toch nog vrij snel aan in ónze oranje auto.. en hoewel we flinke files verwacht hadden, viel het uiteindelijk nog mee en waren we zowat gelijk met het schoonzusje van Noortje om een uur of kwart over 7 in Nunspeet. En gingen we in tegenovergestelde richting allemaal op huis aan.

Tja, een ongeluk zit in een klein richeltje hehe.. maar het was echt wel heel erg jammer, dat onfortuinlijke einde aan de dag.. want het was voor de rest juist een heel erg leuke dag geweest, met mooi weer, veel te zien en eindelijk weer es samen gezellig bijkletsend. We hebben besloten maar snel wéér eens af te spreken, om het nare einde van déze dag toch maar gauw te vergeten.
Hopelijk ben je snel van alle pijn en blauwe plekken af Noortje.. en krijg je je camera van de verzekering vergoed! Natuurlijk tóch superbedankt voor een mooie dag.. en we doen het gauw nóg es.. behalve dan dat einde haha! xxx