Verder met m’n wandeling in het mooie plaatsje Woudrichem op zaterdagochtend 6 augustus. Die plaatsnaam wordt door de plaatselijke bevolking over het algemeen uitgesproken als Woerkum.. net als men Gorinchem ( de grote ‘neef’ aan de overkant van het water) ook meestal uitspreekt als Gorkum. De naam Woudrichem is zeer waarschijnlijk ontstaan door de combinatie van ‘wald’ en ‘heim’.. wat duidt op een bosrijke omgeving. Een andere uitleg is dat ene Heer Waldrik hier een huis oprichtte aan de oever van de Waal. Feit is dat de naam in de loop der eeuwen verschillende uitvoeringen heeft gekend: ca. 866 – Ualricheshem, ca. 1000 – Walderinghem, 1178 – Waldrichem, 1246 – Wodrigheym, 1476 – Woerchem, 1536 – Worcum, 1724 – Wornichem.. enz.. Nooit geweten dat een naam van een stadje zó kan verschillen, want ik heb nog niet eens álle uitvoeringen opgeschreven hier..!
Maar gelegen op een strategische plek aan het water, werd het dus al snel ingericht als vestingstadje.. en ik wandelde nu op de Rijkswal, wat een met een muur verstevigde vestingwal aan de rivierkant was. Ik schreef gisteren abusievelijk, dat de huizen hier aan de ene kant aan de Hoogstraat stonden en aan hun achterkant aan deze wal en dat ze dan wel hoog moesten zijn. Maar dat klopt niet.. hóóg moeten ze wel zijn, want hun achterkant is wel dus op de hoogte van de veel lager gelegen Hoogstraat, die er hier parallel achter loopt, maar het zijn twéé rijen huizen met maar een hele kleine ruimte ertussen. Dat kun je op het linker fotootje hier goed zien, waar er even géén huis aan de wal staat, daar is de bijkeuken van een huis aan de Hoogstraat tot aan de wal uitgebouwd..
(beneden zag ik de veerboot vanuit Gorinchem net aan de halte hier aanleggen. Op de achtergrond zijn de molen en de Grote Kerk van Gorinchem duidelijk herkenbaar)
Bij een kleine steeg zie je pas goed hoe hoog je daar eigenlijk loopt ten opzichte van het centrum van het stadje..
De bewoners hier hebben het wel heel gezellig gemaakt hoor.. het lijkt me dat je daar echt wel leuk woont..
Ik begon nu van lieverlee lichtjes af te dalen naar waar die halte van het veer was.. beneden zag ik een leuk oud wachthuisje staan..
.. en ook daar de enige stadspoort die het stadje nu nog heeft, van de vijf die het ooit rijk was.. de Gevangenpoort uit 1580. Gebouwd, ná 1573 toen een grote stadsbrand het hele plaatsje in de as legde, als waterpoort, als onderdeel van de omwalling. De poort diende in de 19e eeuw als gevangenis, vandaar dat ie nu nog steeds als de Gevangenpoort bekend staat..
(op de noordoosthoek (hier vooraan dus) een uitgekraagde erkertoren)
Ik ging er niet doorheen.. ik liep even naar rechts om van het uitzicht op het water te genieten. Op de coupure hier hingen diverse plaquettes en gevelstenen.. nieuw en oud..
Zo’n dukdalf, voorál met een meeuw erop, doet me altijd denken aan het ontwerp dat ik járen geleden eens maakte voor een logo van het buurthuis de Dukdalf in Dordrecht. Die schreven daar toendertijd een wedstrijd voor uit.. en dat logo zou gebruikt worden voor hun briefpapier e.d. Ik tekende precies zo die dukdalf als op het fotootje links.. die paal op drie schuine poten met zo’n meeuw erop.. en ik won..! hahahaa! Omdat mijn vader nog járen bij de Dukdalf kwam om te klaverjassen en biljarten, heb ik dat logootje nog vaak gezien op z’n papieren ervan hahaha!
Ik liep weer terug door de coupure.. met rechts de visafslag onder andere..
.. en kiekte natúúrlijk die mooie oude poort nog es.. moest alleen effe wachten tot de fietsers, die net van het veer gekomen waren, ook hun fotootjes er gemaakt hadden. Dat ze daarna behoorlijk in het zicht voor anderen ónder die poort hun spulletjes op hun gemakje weer gingen staan inpakken, in plaats van dat even aan de ándere kant van de poort te doen.. tjaaa.. de mens wordt toch steeds egoïstischer hè.. laat die twee wándelende fotografen (er stond ook nog een meneer) maar lekker wachten zeker? tsss..
Over die enorme kogels in die muren heb ik niks kunnen vinden.. of dat echt is of niet. Het zíjn wel metalen ballen in ieder geval.. eentje was namelijk afgebroken en dat was duidelijk roest daaronder. Over het beeldje náást de poort weet ik wel wat te vertellen.. dat stelt Jacoba van Beieren voor. Op een bordje erop staat dat het geschonken werd door Jaap Hartman ( de maker?) in samenwerking met het VVV Woudrichem, aan de gemeente. Jacoba van Beieren was minstens twee keer in Woudrichem.. de eerste keer in 1419.. toen de ‘Zoen van Woudrichem’ werd gesloten.. een verdelingsverdrag tussen Jacoba en haar oom Jan van Beieren, onder bemiddeling door Philips de Goede. En de tweede keer was in 1425, toen ze als vluchtelinge de stad aandeed, nadat ze ontsnapt was uit Gent en via Breda en Woudrichem naar Vianen wist te ontkomen..
Mijn route leidde me achter haar langs weer terug de Rijkswal op..
.. en vanaf hier kreeg ik prachtige uitzichten op de oude schepen in de historische haven.. een stukje van de Stadshaven, dat voor schepen van het Visserijmuseum, dat een stukje verder in het oude Arsenaal gevestigd is, gereserveerd is. Ik vind dat altijd genieten.. het zicht op schepen als er zo’n mooie blauwe lucht met witte wolkjes boven is.. zoals de oude meesters ze konden schilderen in de Gouden Eeuw hè hehe..
Aan de wal ook weer mooie panden hoor..
.. met daar aan het einde, op de hoek van weer een nieuw bastion, het huis van ‘Dokter Tinus’.. dat was ooit een tv-serie over een beetje wereldvreemde huisarts (eigenlijk een chirurg die plots niet meer tegen bloed kon hehe), die dus praktijk hield in een (fictief) plaatsje Woerkom en wat hier in Woudrichem opgenomen werd. De eerste keer dat ik hier wandelde was die serie nog op de tv en hing het praktijkbordje van de zogenaamde huisarts nog aan de gevel. Nu niet meer..
Enfin.. ik moet zeggen dat ik nu het uitzicht op die historische schepen wel mooier vond haha..
In de hoek naar weer een volgend bastion ( dat zijn van die hoekige uitstekende stukken van zo’n vestingwal hè) weer een schattig beeldje.. deze was van een oud-burgemeester van Woudrichem (dat inmiddels geen zelfstandige gemeente meer is hoor, maar onderdeel van Altena) en ook hij had, net als de zalmvisser eerder, een prima uitzicht daar..
( en ook net als de zalmvisser flink wat sporen van vogelstr*nt op zich hehe) Op een gegeven moment moest ik even de graswal verlaten om beneden op het verharde paadje verder te wandelen, aangezien er een hekje was.. voor schaapjes!
.. dit leek me een vast hek.. maar ik zag later ook tijdelijke.. die schapen houden dan ook die hele wal kort het hele jaar rond.
In mijn wandelinfo stond dat ik even later een beer in de vestinggracht zou zien, maar dan zónder monniken erop. Ik zag ‘m eerst niet, tót ik me realiseerde dat het dat stenen ding was waarop met hout een voetpad gemaakt was..
Omdat er net vóór een trap de wal afging, voor de watersporters in de Stadshaven, en ik zag dat je daarna via dat voetpad op de beer weer gemakkelijk terug op de wal kon komen, besloot ik tot een mini-lusje extra.. vond ik leuk hehe..
Nou, wel weer genoeg zo.. morgen verder, weer terug naar de wal en weer es wat dieper het stadje in. Wél grappig in dat verhaaltje over Jacoba van Beieren.. dat ze vanuit Gent vluchtte naar Vianen.. ik wás laatst in Vianen.. en ik zóú vandaag eigenlijk naar Gent. Met m’n zussie die er nog nooit was.. maar die viel van de week keihard op haar knie en dus hebben we dat bezoek aan één van mijn lievelingssteden maar even uitgesteld. Gelukkig heb ik in Woudrichem zóveel foto’s gemaakt, dat ik hier nog wel even door kan bloggen hehe.
.
.
.
.
.
.
Nog Meer Nieuwe Maatjes! 