Kei-lekker! :-)

We waren dus op wandel in de mooie oude stad Amersfoort en waren net door de Kamperbinnenpoort gekomen.. de straat erachter, de Kamp geheten, zag ik nog nooit, maar daar waren echt prachtige panden en de nodige gevelstenen te bewonderen.. ik kon wel blíjven kieken.. en dat deed ik dus ook hahahaha! Ik laat hier maar een collage zien van al het moois.. met in het midden de grote stier die daar aan het einde van de straat middenop een rotonde staat. Het vervangt een houten stierenbeeld van dezelfde kunstenaar, Thijs Trompert, die daar sinds 2007 stond, maar helaas door vandalen in brand werd gestoken. Het beeld is nu van staal.. en staat er vanaf 2011..

Op het einde van de Kamp aangekomen, zagen we niet alleen die stier daar staan, maar ook de restanten van de laatste stadsomwalling, hier rechts met nog wat torentjes.. maar onze route ging naar links, de muur op langs de St. Annastraat, dus vriendlief liep bijna verkeerd hehe..

Hij heeft ze wel even gekeken hoor.. maar ik zag die torentjes al en dus kwam ie algauw ook weer terug en liepen we gezamenlijk die voormalige stadswal op..

Op het middelste onderste fotootje zie je een trapje naar beneden.. dat hadden we eigenlijk moeten nemen.. maar dát had ík dan weer verkeerd gelezen hahaha! Toen we uiteindelijk afdaalden, was dat bij het theater.. de Flint.. aan een straat met een andere naam dan ik verwachtte dus, maar ook wel een mooie naam hoor hehe..

Het jammere was alleen, dat we zo een oud hofje zouden gaan missen.. volgens m’n routebeschrijving heette het Stichting Hofje Armen de Poth.. en de ingang lag dus aan de Pothstraat.. dat was hier dus niet. Ik zag wél nog een modern kunstwerk.. en een gevelgedicht ernaast..

.. totdat vriendlief ineens door een klein poortje verdween.. een poortje dat precies 300 jaar ouder was dan hij zo te lezen.. daar wás dat hofje.. er was hier ook een ingangetje! Hoewel dit Armenhofje al in de 14e gesticht werd, zijn de meeste huisjes nu 19e eeuws..

In de tweede helft van de 14e eeuw waren er een paar leken die zich ‘de Broeders van de Heilige Geest’ noemden.. zij handelden volgende de Zeven Werken van Barmhartigheid.. gaven zorg aan zieken (pestlijders) en arme ‘thuyssittende’ wekelijks hun eigen gebakken brood, boter en andere produkten van hun eigen landerijen rondom de stad. Deze ‘proven’ voor de ‘proveniers’ werden in de volksmond ‘De Poth’ genoemd, waardoor het broederschap bekend werd als de Pothbroeders. Zij verhuisden in 1525 van de Heilige Geeststraat, bij de Langestraat, naar dit hof, dat al lange tijd bekend stond onder de naam Pothof. Het lag toendertijd buiten de stadsmuren. In de 16e eeuw kwamen de Celzusters die in Amsterdam in financiële problemen gekomen waren op het terrein van de Poth wonen.. zij verbleven enkele tientallen jaren in de Celzusterwoning en verzorgden in kleine huisjes op het hof pestlijders.. die huisjes werden dan ook pesthuisjes genoemd. Leegstaande pesthuisjes werden gratis beschikbaar gesteld voor oudere mensen die geen onderdak hadden. Dat was het begin van het bouwen van kleine woningen op het terrein, dat door ging tot in de 19e en 20e eeuw.. daarmee kreeg het complex rond het hoofdgebouw, de Heilige Rochuskapel uit 1500, het karakter van een hofje. De naam van het broederschap veranderde in de 17e eeuw al van naam.. ‘College van Regenten’.. in de loop der eeuwen werd menig bekende Amersfoorter ‘regent’.. zoals bijvoorbeeld de schilder Paulus Bor. Nog steeds wordt Hofje de Poth door regenten beheerd en bestuurd.. tot aan 1975 werd er zelfs nog elke week gratis brood uitgedeeld.. *bron: Wikipedia.
Prachtig stukje geschiedenis en maatschappelijk cultureel erfgoed… maar erg veel konden wij er niet van zien hoor.. men is tegenwoordig erg op z’n privacy gesteld nietwaar en je mocht dus niet zomaar over het hele hof wandelen. Maar het was toch leuk dat we er een stukje van gezien hadden, terwijl we dat niet meer verwacht hadden.

We keerden terug naar de Coninckstraat en daar zag ik aan de overkant nog mooie gevelstenen op een rijtje..

Ze werden in 1953 door Maarten Mooij gemaakt en heten (uiteraard) ‘bakker’, ‘zakkendrager’, ‘vogel’ en ‘industrie’.

We moesten daar meteen achter naar rechts een zijstraatje in met een wel heel originele naam.. Teut! Daar zagen we een poortje naar ook een soort van hofje.. maar die stond niet in de routeomschrijving vermeld en ik weet er dan ook niet veel van.. zeg maar niks hehe.. alleen dat ik dat poortje echt wel heel erg fotogeniek vond..

.

(en dat bankje daar rechts.. jaa, dat hoorde er natuurlijk echt bij, in HansBank-stad hè haha)

Weet eigenlijk niet zo goed waaróm we die Teut in moesten slaan hoor.. het was denk ik simpelweg de kortste weg een beetje terug naar het centrum, want dáár ging het nu wel heen. Aan de Teut zelf stonden meer nieuwere huizen echter.. maar aan het einde ervan kwam er toch weer wat meer ouds in zicht..

Dit was de Bloemendalsestraat.. daar vóór dat fraaie hoekpand ging het naar links, voorbij weer een gevelgedicht, waarna we weer langs een singel wandelden, de Weverssingel dit keer..

.. die moesten we oversteken.. wat dat leuke huisje boven het water is..? die staat in wezen in de tuin van een huis aan de Muurhuizen (jawel, daar keken we nu alwéér aan de achterkant tegenaan hehe alleen dan aan de andere kant van de stad).. het is een zogenaamde theekoepel. Niet dat er heel veel thee in gedronken werd hoor.. het was meer een soort van statussymbool, zo’n theekoepel.. zo van ‘kijk mij es rijk zijn’ .. 😉

.

Het was voor Jaxon weer effe slikken natuurlijk.. hij is die dag niet bepaald over z’n brugangst heen gekomen..

We dwaalden zo tussen al die schattige witte huisjes door en kwamen toen langzaam maar zeker uit bij een kerk.. de Sint Joriskerk. Deze kerk kreeg haar huidige vorm rond 1530. De 17e eeuwse bouwmeester Jacob van Campen ligt er begraven. Het plein ervóór (vanaf deze kant dus) heet de Groenmarkt.. het was een gezellig horecapleintje, al was het nu een beetje stil..

.

Voor de kerk een beeld van Sint Joris te paard, van Piet Esser uit 1959.. je zou op die plek misschien eerder het beeld verwachten dat ik aan de gevel van één van de zaken daar spotte.. hoewel, het ís natuurlijk wel de Sint Joriskerk hehe.. en Zíj heeft vanaf Haar stekje er een mooi uitzicht op..

Onze route leidde ons rond de kerk, waarbij we weer even op de Langestraat uitkwamen. Op de hoek van het grote plein waar we nu naartoe geleid werden, de Hof geheten, stond niet alleen een prachtig middeleeuws pand met van die typische raampjes, maar ertegenover zag ik ook nog een prachtig pand staan, waarin ik, als ik me niet vergis, art-nouveau-elementen ontdekte..

.

.. en jawel.. ik ontdekte aan een pand áán dat Hof ook weer es een gaper.. een mooitje en eens géén donkere man hehe! Hij zit op één van de oudste gebouwen hier aan de Hof, Logemant De Gaper, dat dateert uit de tweede helft van de 13e eeuw. We liepen dat Hof nu op.. de naam gaat terug naar het middeleeuwse bisschoppelijke hof (soort kasteel) dat gelegen was op een uitloper van de Utrechtse Heuvelrug, wat voor het eerst genoemd werd in 1203, maar men denkt dat het 1196 al bestond. De Hof was waarschijnlijk de plaats waar de opbrengsten uit de bezittingen van de bisschoppen van Utrecht geïnd werden. Het lag feitelijk niet precies waar het Hof nu is, maar meer waar de Sint Joriskerk nu staat.. aan de noordelijke kant van het plein dus. De ruimte daarvóór werd algauw als marktplein gebruikt.. in de 16e eeuw werd het bestraat na diverse keren opgehoogd te zijn geworden. Het ook wel als Marktveld bekend staande plein werd dé plek voor alle markten van de stad. Het is dan ook een heel groot (leeg) plein met rondom allemaal leuke horeca en in het midden een fontein, die in 1996 gemaakt werd in blauwe hardsteen, door Cor van den Braber.. en de spuwerkop, in brons, door Ton Mooy. Het kan aan mij liggen.. en ik weet niet waar dit plein allemaal voor gebruikt wordt. maar ik vind die fontein een beetje té ielig voor dit enorme plein hehe. Voor de kerk staat een loggia in steen en hout..

.

Je verwacht aan zo’n groot belangrijk plein het stadhuis wel hè.. nou, dat stónd hier ook.. voor vele eeuwen. Maar het werd in 1824 gesloopt, toen het gebouw te bouwvallig werd.. er kwam een nieuw aan de Westsingel. Een klein eindje verder, op de hoek met de Molenstraat en de Stadsring, zagen we nu het húidige stadhuis, waarvan ik dácht dat het heel nieuw was, maar dat toch alweer in 1974 gebouwd werd. En het gaat gesloopt worden las ik.. er bleek té veel asbest in te zitten, zodat renoveren veel te duur werd.. dus Amersfoort gaat alweer een nieuw stadhuis krijgen..!

Enfin.. terug naar de Hof.. waar dus een boel restaurantjes zitten en het was ondertussen al half twee.. tijd om eens een hapje te gaan eten vonden wij. Op een hoekje zat Alberts.. een leuk zaakje waar Noortje en ik tijdens ónze wandeling door Amersfoort in 2015 terecht waren gekomen om te lunchen.. alleen waren we daar véél te laat voor.. het was al over drieën hehe. We kregen toen het advies de borrelplank te bestellen.. nou, daar hadden wij inderdaad meer dan genoeg aan toen..! Dat verhaal vertelde ik aan vriendlief en hij zei ‘nou, herkansing’.. en duwde de deur open hehe.. en het was er druk, maar er was nog wel plek voor ons hoor. Er zaten vriendelijke mensen aan het tafeltje naast ons, die meteen hun tassen weghaalden van de grond om ruimte voor Jaxon te maken.. heel lief. Het was sowieso een keileuke en -lekkere lunch. met een steak-sandwich voor vriendlief en een Ceasar salad voor mij.. mjammm..

Heerlijk eten en lekker even zitten.. ’t was meer dan prima. We konden er daarna wel weer tegen voor het laatste stukje van onze route. Dat ging langs nog heel wat moois, dus daar ga ik zéker nog een heel postje aan wijden hoor!