Kei-kunstig! :-)

Zo.. ik ben er weer.. was even bar ziek, ik denk buikgriep, maar kan ook wel een voedselinfectie, van iets gegeten te hebben dat niet meer goed was, zijn geweest.. het resultaat was hetzelfde.. leegloop aan alle kanten hehe. Maar voel me nu weer redelijk.. in ieder geval goed genoeg om verder te gaan met het verslag over ons keileuke bezoek aan Keistad Amersfoort. En die Kei, een zwerfsteen die 400 inwoners van Amersfoort, volgens een legende, van een plek vlakbij het huidige Soesterberg naar de Varkensmarkt in hun stad zouden hebben getrokken op een houten slee, daar waren wij nu naar toe op weg.. want vriendlief wilde die perse zien hehe. Nou.. dan mocht ie erbij poseren ook hè.. zoals ikzelf trouwens ook al deed.. de eerste keer toen ik met m’n zussie Henny een fietsvakantie hield over de Veluwe en door de provincie Utrecht in 1979 en de laatste keer toen ik hier met blogvriendin Noortje in 2015 nog es was.
Nou.. allebéí mijn eigenste keien poseerden zelfs..

Omdat het laatste straatje dat we vanaf de Varkensmarkt namen, de Arnhemsestraat, eigenlijk ‘verboden voor honden’-gebied was, besloten we dat wandelpaadje daar achter de Kei maar even op te gaan.. dit plantsoen tussen de Stadsring en het oude centrum loopt evenwijdig aan de Zuidsingel, waarvan ik dacht dat we nu naar toe moesten. Vanaf dat wandelpad zag ik nog de mooie oude gevel van een vroegere meisjesschool..

Maar toen we daarna tussendoor toch nog op die Zuidsingel aangekomen waren, ontdekte ik pas op m’n routeomschrijving dat we éígenlijk nog een ‘ring’ verder hadden moeten uitkomen.. beetje verkeerd gekeken. Die ‘ring’ verder is de Muurhuizen.. de huizen die gebouwd zijn op precies dezelfde plek als waar ooit de oude stadsmuur was. ‘Toen Amersfoort als gevolg van economische groei moest uitbreiden, werd in 1380 een nieuwe stadsmuur gebouwd en de oude geslecht. Van het materiaal werden de Muurhuizen gebouwd.. omdat de constructie van die huizen in verschillende perioden plaatsvond, is een grote diversiteit aan vormen ontstaan.. toch is het karakter van de straat onmiskenbaar middeleeuws.’ Aldus m’n routeomschrijving.. al las ik ergens anders weer dat die huizen tégen die oude muur zijn aangebouwd.. tja. In ieder geval: dat konden we vanaf hier natuurlijk niet zo goed zien, want aan de overkant van de singel zágen we die huizen wel, maar dan van de achterkant hehe.. dat léék daar trouwens geen muur te zijn, dus neig ik ernaar de info die de ANWB me gaf te geloven. 😉 We zouden zo snel als we konden het water gaan oversteken en dan écht die middeleeuwse straat gaan bekijken. Maar eerlijk? ook deze Zuidsingel, met pandjes uit 1656 en het poortje van het Burgerweeshuis bijvoorbeeld, vond ik al heel erg de moeite hoor.. en dat hadden we anders dan helemaal gemist..!

Maar zoals gezegd.. zodra we een bruggetje tegenkwamen dat ons naar de Muurhuizen zou leiden, gingen we die over (arme Jaxon hehe).. en zo kwamen we dan weer op onze route terug..

.. en ja, daar stonden meteen al schitterende panden te wachten om door ons bewonderd te worden hè.. vooral het Groot Tinnenburg heeft echt dat middeleeuwse..

We waren hier bij een dwarsgracht uitgekomen.. de Kortegracht geheten.. en ik zag in de verte iets wat ik de vorige keer ook al gezien had.. dat grote telraam.. ah ja.. daar was het geboortehuis van kunstschilder Piet Mondriaan dus.. dat wilde vriendlief ook wel even zien.. dus we deden even een extra lusje..

.

Dat ‘telraam’.. dat is natuurlijk een kunstwerk hehe.. het heet ‘Monument Mondriaan’ en werd in 2015 door Frank Halmans gemaakt. En we zagen nog meer kunst.. nog een gevelgedicht.. ik hou daarvan, dus ik legde ze allemaal wel vast hehe..

Verderop een mooie oude vishal (1657)..

Hier sloegen we af naar rechts om aan de andere kant van het water weer terug te wandelen naar de Muurhuizen. Maar als ik leuke teksten zie, oudere of nieuwe, dan leg ik dat ook nog wel even vast natuurlijk..

Net voor we weer terug waren bij de Tinnenburg wees vriendlief me op een beeldje dat boven het water op de kademuur van die Kortegracht zat..

.. het bleek één van de vele waterspuwers te zijn die in die muren door heel Amersfoort zitten.. ze werden van 2001 tot 2019 gemaakt door Ton Mooy en we zouden er later nog een paar zien. Déze had ik echter niet gezien als vriendlief het me niet gezegd had.. haha.. zo zie je maar: twee zien meer dan één! 😉
We sloegen linksaf om de Muurhuizen verder te volgen.. waarbij we onder andere nog langs het voormalige Sint-Elisabeths Gasthuys (1577) kwamen..

.. en ik nog wat mooie details kiekte..

Hierna ging het weer even mis (tja, m’n kaartje was vrij summier hehe).. ik dacht even dat we, om de volgende bezienswaardigheid goed te kunnen zien, weer die Zuidsingel over moesten steken, maar nee, natuurlijk niet.. die 13e-eeuwse Plompetoren (of Dieventoren zoals ie ook wel genoemd wordt, omdat deze toren in de oude stadsomwalling lange tijd als gevangenis gebruikt werd) kon je vanaf de Muurhuizen ook best goed zien. Maar goed.. we waren dus even terug overgestoken (arme Jaxon hehe).. en daarna over een volgend bruggetje, onder de toren zelf door, weer terug (arme árme Jaxon hahaha). Zo zagen we dan niet alleen een enórm bakstenen gebouw daar aan die Zuidsingel staan, waarvan ik niet weet wát het was, maar imposant was het wél..

.. maar ook nog een vrij opvallend en toch ook weer ónopvallend kunstwerkje in het water naast het bruggetje waar we overheen liepen.. het heette ‘Game Over’ en werd in 2009 door Balta gemaakt. Daarna zagen we de Plompetoren al oprijzen in de achtergrond..

.

Toch wel een mooi zicht zo hoor.. en vanaf de andere kant stond je eigenlijk véél te dichtbij voor een goede foto, dus was ik blij met m’n ‘routefoutje’ hehe. En vanaf hier te zien zou je ook wel kunnen denken, dat dat rechtse stuk tóch ooit een muur is geweest, waar men later ramen in gemaakt heeft.. vinden jullie ook niet? 😉

We liepen hierna wel de Muurhuizen verder af.. niet helemáál.. want dat loopt echt hélemaal rond het hele centrum hè..! Nee.. het stukje tot aan de Langestraat.. en ja.. echt middeleeuws kun je het daar wel noemen..!

Er werd ook weer eens naar mij gezwaaid.. en niet alleen met een hand..

.. hahaha! oh oh wat had ik nu weer misdaan? 😛

Maar bij de Langestraat aangekomen keken we naar rechts en wat stond daar?..

.. de Kamperbinnenpoort! Op de plaats gekomen van de 13e eeuwse Viepoort (vie=vee.. hier kwamen de veehandelaren vanaf het platteland achter de poort doorheen naar de stad), die voor het grootste deel werd afgebroken, toen de poort na de bouw van de tweede stadswal z’n verdedigende functie verloor. De voorpoort bleef behouden en die kreeg in de 15e-16e eeuw twee torens.
Dit was de enige stadspoort die Noortje en ik in 2015 gemist hadden.. nu had ik die dan ook nog gezien. (moet wel zeggen dat wij er toen nog wél een paar zagen, waar vriendlief en ik déze keer niet langsgekomen zijn.. maar goed, je kunt nooit álles zien zeg ik altijd maar.. (in 2015 hebben we maar heel weinig van dat Muurhuizen gezien bijvoorbeeld).. en je moet altijd een reden houden om nog es terug te gaan hè..!)

Er volgde nu een straatje (de Kamp geheten) waar ik ook nog nooit geweest was.. en vriendlief zag sowieso alles voor het eerst hehe. Enfin.. ik heb nog genoeg te laten zien hoor.. er komen nog postjes!