Treurig (en een beetje raar)..

Ik was dus afgelopen dinsdag met Jaxon aan de wandel in het langgerekte parkje langs het voormalige rangeerterrein.. dat begint aan de rand van onze eigen woonwijk. Maar we waren inmiddels al in het tweede deel, tegenover het voetbalstadion, uitgekomen hè en dat is al buiten ónze buurt hoor.. de luchtbrug is daarbij de grens. In de vijver daar in dat tweede deel drijft dit kunstwerk, dat elke winter naar ‘binnen’ gaat, waar het een nieuwe outfit krijgt, om dan het volgende voorjaar weer helemaal fris en fruitig opnieuw te water te worden gelaten. Dit herschilderen gaat in samenspraak met de kinderen die de grote speeltuin daarachter bezoeken en ik denk dat daar afgelopen winter een paar lekkerbekken bij waren.. ik kon op het olifantje bovenop de neus van de zeehond namelijk wel croissantjes, hamburgers en een spiegeleitje ontwaren! hahaha! De groep ganzen die zich al heel lang hier in en bij de vijver ophoudt, stond op het gras.. toen ze Jaxon en mij aan zagen komen, wílden ze eigenlijk maken dat ze in het water kwamen.. helaas voor hen kwam er vanaf de andere kant ook een vrouw met een hond aan.. dus bleven ze toch maar waar ze waren hehe..

Ik zag aan de rand van de vijver wél nog een paartje nijlganzen ook.. en net als een paar dagen daarvoor bij de kinderboerderij, had dit paartje nog kleintjes. Niet van die héle kleine meer, maar ze waren er sowieso nog heel voorzichtig mee.. hielden ons goed in de gaten en stonden klaar om te water te gaan als het moest hehe..

• 

• 

Hoefde niet hoor.. wij gingen de vijver, inclusief zeehond en ganzen, weer eens achter ons laten..

.. en verder het park door. Dit heeft ná die eerdere renovatie, waarvan alle leuke dingen meteen vernield werden door baldadige jeugd hè, nog niet zo héél erg lang geleden nóg es een renovatie gekregen. Hierbij heeft men dan meer hufterproof materialen gebruikt.. en ook méér ingezet op bruikbaarheid dan op schoonheid. Er zijn toen ook mooie nieuwe naambordjes bij de ingangen van het park gekomen (alleen níét bij de állereerste ingang aan ‘ónze’ kant van het park! het ging klaarblijkelijk uit van die andere woonwijk daar aan dié kant van de luchtbrug)..

• 

• 

(Deze simpele ronde vijver is er over gebleven van de verdiepte vijver met bankjes, die hier na de eerste renovatie gemaakt was.. binnen een paar dagen lagen de straatsteentjes van de rand in het water.. en daarna de bankjes..!)

Op de paadjes kun je tegenwoordig kleurige strepen volgen.. dat zijn de diverse hardlooprondjes die er zijn uitgezet. Jaxon volgde de roze, ik de rode hehe.. gelukkig kwamen die samen, anders was de riem te kort geweest hahaa..

• 

• 

En via die lijntjes kwamen we dan langs nóg een toevoeging vanuit de tweede renovatieronde.. een barbecue-set.. geheel van metaal en voorzien van teksten..

• 

• 

Nou.. het is nog heel.. en schoon ook, al weet ik natuurlijk niet of de gebruikers dat hebben gedaan hehe. Ik twijfel eraan, omdat, toen ik hierna het park uitging (helemaal het dérde deel doorwandelen, naar het einde bij het reuzen-vogelhuisje en de moskee, had ik nu geen zin in)..

.. zag ik in die straat een oudere meneer op een bankje wat duiven zitten voeren.. en toen het zakje leeg was, ging het hup! de straat op..! Éven dacht ik nog dat de wind het te pakken had gekregen.. had gekund toch? Er stond immers een flinke afvalbak naast dat bankje waarop die man zat. Maar nee hoor.. toen ie hierna zelf een banaantje opat, ging de schil er huppetee! zó achteraan.. de straat op..! Hij landde pal voor m’n voeten..! Ik wilde eerst niks zeggen, maar kon het tóch niet laten.. ‘Dat hoort in die prullenbak hè meneer.. het is toch veel leuker wonen als de boel een beetje netjes blijft?’ Het leverde me een zwaaiend handje op.. ik neem aan dat het ‘m niet interesseerde.. óf dat ie me niet verstond, maar dan had ie het vast aan de toon waarop ik ‘m toesprak wel kunnen begrijpen dat ik verontwaardigd was over z’n gemakzuchtig handelen..! Hoofdschuddend liep ik door, waarbij ik nog een tegeltje tegen kwam tegen zinloos geweld.. ja, óók belangrijk natuurlijk, maar ik miste die van zinloos vervuilen toch ook wel..

En men doet in deze vrij saaie straat nog wel zo z’n best verder, om de boel er een beetje op te vrolijken. Met allemaal bloembakken, grote en kleine, in een mooie felle roodpaarse tint.. de ene al wat mooier gevuld dan de andere..

• 

• 

  daar zijn de hortensia’s weer!

.. maar ja.. met zulke laconieke bewoners gaat het toch nooit echt wat worden vrees ik hoor!

Aan het einde van deze straat ga je naar rechts de winkelboulevard op.. dat ging ik nu ook niet doen, daar is het me te druk en er zijn werkzaamheden. Ooit was dit echt een heel florerende winkelstraat.. maar toen kwam het grote (en vooral) overdekte winkelcentrum Zuidplein, niet zo heel ver er vandaan. Daar konden de mensen droog winkelen hè.. dus het trok de klanten hier weg. Men probeerde dat op te lossen door luifels te bouwen aan de winkels. Ikzelf heb niet anders meegemaakt en vind die luifels de boel ook gezelliger maken. De laatste jaren echter kwam ik er nooit meer.. het werd me een beetje teveel een getto daar, met rivaliserende jeugdbendes die met messen liepen te zwaaien.. en vorig jaar dan, met die rellen tegen het instellen van de avondklok..! Het werd hard tijd dat de gemeente in zou grijpen en de straat op ging knappen.. en dat gaat gebeuren. Maar laten ze nu net beginnen met het enige goede.. die luifels.. die worden nu juist weggehaald..! Dus je mag er straks weer in de regen lopen..? Er wordt dan trots gezegd dat er achter die luifels bij sommige zaken nog prachtige glas-in-loodramen tevoorschijn kwamen.. ja, ik heb het gezien.. maar dat is maar bij een enkele pui.. de meeste is gewoon niks. Dus ik denk niet dat dat de boel er veel mooier en aantrekkelijker op gaat maken om er te winkelen. Maar dat ze de vele louche zaakjes die allemaal een front bleken te zijn voor witwaspraktijken en weet ik wat allemaal niet meer, de wacht hebben aangezegd, dát is wel een goede zaak natuurlijk. Vijf bruidsmodezaken, waar je nooit ook maar één toekomstig bruidje naar binnen zag gaan.. het begon erg op te vallen hahahaa!

Maar Jax en ik gingen die winkelstraat dus niet in.. wij gingen naar links, om langs een singel weer een beetje terug richting onze eigen woonwijk te gaan. Aan de andere kant van het water is een hoge muur, want daar loopt een trambaan..

• 

• 

De huizen aan deze weg vind ikzelf niet super interessant (denk dat het jaren ’30 huizen zijn).. al hebben sommige wel mooi origineel glas-in-lood nog. Op één van de bomen stond een groene verfstip.. oh oh, het was wel te zien waarom die gemerkt was om omgehakt te worden hè, net als die eerder bij de vijver met de zeehond.. tonderzwammen.. niét goed! Verderop aan de waterkant ontdekte ik een reiger achter de sliertige takken van de treurwilg..

Ooit hingen er aan die grauwe muur van de trambaan in de zomer prachtig bloeiende geraniumbakken.. een lust voor het oog. Maar ja.. zulke dingen dienen bijgehouden te worden en is dan dus algauw te duur.. jammer! Hadden ze beter die lege bakken ook weggehaald, want daar groeit nu dus onkruid in. Boven bij de rails zijn er dan toch nog bloemen te zien.. hortensia’s! haha! En aan onze kant.. jawel.. alwéér een nijlganzengezinnetje.. die beesten blijven maar door fokken hè, niet te geloven..

En je kon het al een beetje zien, maar daar aan het einde van de huizenrij aan de overkant staat dan de kerk.. de gereformeerde Breepleinkerk. Hier is een heel verhaal over te vertellen.. ik dééd dat al eens, maar kom, het is een mooi verhaal hè.
In de meidagen van 1940 bleek het Zuiderziekenhuis te dicht bij de frontlinie te liggen van de gevechten om vliegveld Waalhaven.. daarom werden de patiënten overgebracht naar deze kerk, die als noodhospitaal dienst zou gaan doen. Het witte kruis en het woord ‘hospitaal’ zie je heden ten dage nog steeds op de voorgevel staan..

• 

• 

In 1942 meldt een jonggetrouwd Joods gezin zich bij de kerk en vraagt om onderdak als schuilplaats. De koster en zijn vrouw gaan hiermee akkoord en de koster zaagt daartoe een gat achter het orgel naar de zolder, waardoor er een luik ontstaat. Het zou voor zes weken zijn, maar het werden uiteindelijk 34 lange maanden. Naarmate de tijd vorderde, kreeg de dominee van de kerk een soortgelijk verzoek van een Joods gezin dat in de buurt woonde.. hij vroeg aan de koster of er iets mogelijk was, en die moest toen toegeven, dat er al een gezin achter het orgel op zolder zat.. de dominee had daar niks van geweten! Enfin.. er werd aan de andere kant van het orgel nog een luik gemaakt en ook het tweede gezin kon daar terecht. Hun kindje was ondergebracht bij pleegouders, aangezien men bang was dat het kleintje teveel herrie zou maken. Deze pleegouders kwamen elke zondag naar de kerk, zodat de ouders hun kindje af en toe konden zien vanuit hun schuilplaats. In het eerste gezin werd daar op die orgelzolder zelfs een kindje geboren, onder begeleiding van een oogarts die een vaste kerkbezoeker was. Deze baby werd opgevoed door de dochter van het kosterspaar, die daarvoor terug bij haar ouders kwam inwonen.

Drie weken voor het einde van de oorlog vielen de Duitsers de kerk binnen.. men had van iemand gehoord dat er wapens in de kerk verstopt zouden liggen. Er werd gezocht maar er werd niks (en niemand!) gevonden. Beide gezinnen kwamen daar achter dat kerkorgel heelhuids de oorlog door.. dus dit ‘Rotterdamse Achterhuis’ had een betere afloop dan het veel bekendere Amsterdamse..! In 2011 heeft burgemeester Aboutaleb een plaquette aan de gevel van de kerk onthuld over deze oorlogsgeschiedenis. De zolder kan soms ook bezocht worden.
(*bron: wikipedia)

Ikzelf vind dit kerkgebouw een ietwat rare vorm hebben.. die enorme punt die het schip is.. en dan die vreemde stompe toren met zo’n fragiel spitsje erop.. die geschiedenis vanuit de oorlogsjaren maakt ‘m voor mij interessanter dan hoe ie eruit ziet. Wat dat betreft zie ik liever de ándere kerk daar op dat kruispunt.. er pal tegenover. Die ga ik in een volgend postje laten zien.