Kikkermoordenaar.. :-)

We waren afgelopen zondag op stap in de buurt.. de mooie groene stukjes rondom onze wijk door met Jaxon.. en inmiddels waren we dus in de groenstrook rondom de kinderboerderij uitgekomen. Langs de gigantische wilgen ging het.. die daar nog steeds heel florissant erbij staan, nadat ze toch enkele jaren aanvallen van zwavelzwammen te verduren hebben gekregen. Die donkergele zwammen proberen het gewoon hè.. een zwakke boom overleeft zo’n aanval niet, maar een sterke gezonde boom vaak wél..

• 

• 

In de berm langs het paadje stonden distels.. speerdistels heb ik van de blog van Edward McDunn begrepen.. die er héle mooie opnames van gemaakt had. Ik heb dat ook geprobeerd, maar bij mij zat er geen hommel op, maar een kleine oorwurm hehe.. maar vond het verschil tussen een natte bloem en een droge wel mooi om te (kunnen laten) zien.. het is sowieso een prachtige fotogenieke bloem hè zo’n distel..

(Hoe kan moedertje natuur dat toch maken hè? 😉 )

We wandelden voorbij de toegang tot de kinderboerderij, waar het redelijk druk was..

.. en jawel.. even daarna zagen we dus alwéér een kikkertje.. alleen was die eerste die we zagen een flink volwassen exemplaar, van wel een centimeter of 8-10 lang, dit was een ieniemienie van nog geen 4cm hehe.. maar er van vlakbij geschoten lijkt het nog heel wat..

(Klein beetje onscherp, want deze bleef ook niet stilzitten, maar probeerde steeds te maken dat ie wegkwam hehe. Wist eigenlijk niet zeker of het geen padje was.. want hij liep meer dan dat ie sprong.. nu nog es op gegoogeld en denk bijna zeker te weten dat het een jonkie van de ‘gewone pad’ is)

Hierna was het linksaf het beukenpad inslaan en doorlopen tot aan de singel aan de andere kant van de kinderboerderij..

En daar zag ik een opmerkelijk tafereeltje waar ik wel eventjes naar ben blijven kijken hoor.. kijk, in één shot drie verschillende soorten ganzen..

(Links brandganzen, midden grauwe ganzen en rechts op de achtergrond een paartje nijlganzen met jonkies in het water)

De zwemmende wilden eigenlijk ook wel weer eens op de kant.. maar om de één of andere reden wilden ze niet via dat plankje (recht onder die nijlganzen op de foto), maar er net naast op de kant klimmen. Ondertussen maakten die nijlganzen een kabaal van jewelste.. ik dacht dat ze niet wilden dat die ganzen dichterbij kwamen, want ze hadden kleintjes. Pas later op het grote scherm van m’n pc zag ik het ‘gevaar’ pas.. voor die kleine nijlgansjes en waarom die grauwe ganzen dat plankje niet hadden willen gebruiken..

.. ’t is niet duidelijk te zien.. want door kroos op z’n schild heeft die waterschildpad (want jawel, die zát daar!) een goede schutkleur.. maar de nijlgans-ouders had ie niet kunnen foppen..

Zo’n schildpad kan zo’n ganzenkuikentje best verschalken hoor.. het waren nog hele kleintjes.. vast een derde of vierde (misschien wel vijfde!) leg al, want die nijlganzen hier beginnen al in februari met hun eerste nest..! Ze lusten ook wel kikkertjes.. ik vertelde dat verhaal al weleens van m’n pa die een groot terrarium had met waterschildpadden onderin en boomkikkertjes in de planten erboven.. als die in het water vielen werden ze meteen door die schildpadden opgepeuzeld.. geen schijn van kans hadden ze.. máár.. het waren wél giftige kikkertjes.. dus de schildpadden bekwam hun feestmaaltje ook niet zo goed..! Dat terrarium heeft wat geld gekost hahaha!
Maar wie er zéker ook wel een kikkertje lust, daar kwamen we nu langs.. de ooievaars!

Ze waren nu vooral heel druk bezig toilet te maken.. alle veertjes werden gepoetst en goedgelegd hehe. Maar alle Rotterdammers kennen het liedje wel van dat kikkertje met haar kind aan de oever van de Rotte.. heb de tekst ervan al weleens op m’n blog gehad, maar da’s alweer lang geleden.. bij deze dus..

Aan de oever van de Rotte
tussen Delft en Overschie
zat een kikvors luid te wenen
met een zuig’ling op haar knie

‘Lieve kind’ sprak toen die moeder
‘zie je daar die ooievaar?
’t Is de moordenaar van je vader
Hij vrat ‘m op met huid en haar!’

‘Potverdorie’ sprak die kleine
‘Heeft die rotzak dat gedaan?
Als ik later groot en sterk ben,
Zal ik ‘m op z’n donder slaan!’

Nauwelijks sprak hij deze woorden
Of daar kwam de ooievaar
Greep de kleine bij z’n lurven
En vrat ‘m op met huid en haar!

We lieten die kikkermoordenaars maar achter ons hehe..

.. en wandelen door een woonwijk aan de andere kant van deze groenstrook, richting het laatste park dat we deze wandeling aan wilden gaan doen. Máár, daar in die woonwijk kregen we nog een hele mooie bloemengroet! Het is duidelijk de tijd van de hortensia’s en de seringen nu hè.. ze bloeiden prachtig..

• 

• 

Het was een mooi voorproefje van waar we nu bij aankwamen.. de bloementuin van het park aan de winkelstraat..

Met vooráán meteen een groot perk met spireastruiken, waar véle bijen en hommels op en rond zoemden..

.. en recht vooruit (richting die brug die we tot Jaxons opluchting niet over gingen hehe) een rozenperk..

• 

• 

Die metalen pergola’s hebben op een gegeven moment de wilgentenen bogen vervangen die hier stonden. Vond ik jammer, want die tenen liepen uit en werden dan vanzelf groen in de zomer. Metaal, da’s hufterproof, maar daar groeit niks uit uiteraard.. en er is ook niks tegenaan gezet.. een mooie blauwe regen zou het goed doen daar denk ik. Er is nu ook niks van schaduw, dus het bankje eronder wordt alleen gebruikt door mensen die zichzelf goed nathouden.. zal ik maar zeggen hehe. Er was nu gelukkig niemand, want ik wilde me wel even uitleven op de roze zonnehoeden die hier altijd bloeien.. met of zonder bijtjes erop, altijd een schitterend gezicht door die fotogenieke bloemharten..

• 

• 

Ik leefde me sowieso lekker uit op al die mooie bloemetjes daar.. vriendlief wachtte wel even. En Jaxon? normaal, als ik alleen met ‘m aan de wandel ben, ruikt ie altijd even met me mee aan die bloemen, maar nu met de baas erbij hield ie zich stoer natuurlijk.. hij deed net of ie zich stond te vervelen..

• 

• 

  Gaaaaap! hahaha!

• 

• 

Toen ik vriendlief en Jax zo langzamerhand eens richting de brug aan de ándere kant van de bloementuin zag slenteren, wist ik dat het geduld op was..

.. nou, had zo’n beetje alle bloemen wel gehad met de camera hoor.. een hoop was weg (verdroogd vorig jaar?) en een hoop moest nog in bloei komen (de herfstbloemen uiteraard, als asters en herfstanemonen).. ik kiekte nog wel de knalgele rudbeckia’s bij één van de (log-)bankjes..

• 

• 

Toen vriendlief Jaxon over dat bruggetje gekletst had hehe.. wandelden we het parkje verder uit, waarbij Jaxon nog een groepje ganzen liet schrikken, maar die hebben van hem niks te duchten hoor..

Langs het braakliggende wijkje ging het dan weer terug naar huis.. het was weer mooi geweest en geen druppeltje van de voorspelde regen gehad! Het blíjft ook wat dichterbij huis nog steeds goed wandelen in groen Zuid-Rotterdam.. en gelukkig maar, anders had ik nog maar zo weinig te posten gehad het laatste anderhalve jaar hè! hahahaa!